In this extraordinary memoir, Nobel Prize-winning author Gunter Grass remembers his early life, from his boyhood in a cramped two-room apartment in Danzig through the late 1950s, when The Tin Drum was published.
During the Second World War, Grass volunteered for the submarine corps at the age of fifteen but was rejected; two years later, in 1944, he was instead drafted into the Waffen-SS. Taken prisoner by American forces as he was recovering from shrapnel wounds, he spent the final weeks of the war in an American POW camp. After the war, Grass resolved to become an artist and moved with his first wife to Paris, where he began to write the novel that would make him famous.
Full of the bravado of youth, the rubble of postwar Germany, the thrill of wild love affairs, and the exhilaration of Paris in the early fifties, Peeling the Onion -- which caused great controversy when it was published in Germany -- reveals Grass at his most intimate.
خرید کتاب در حال کندن پوست پیاز
جستجوی کتاب در حال کندن پوست پیاز در گودریدز
معرفی کتاب در حال کندن پوست پیاز از نگاه کاربران
سال دو هزار و شش، وقتی گونتر گراس، نویسنده‌ی معروف آلمان و خالق رمان مبهوت کننده‌ی «طبل حلبی،» و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی نوبل، به گذشته‌اش نگریست، عنوان اتوبیوگرافی‌اش را گذاشت: «در حال کندن پوست پیاز.» کتابی که بر خلاف چیزی که در اولین نگاه فکر می‌کردی، جنجال برانگیز شد – مخصوصا بعد از ترجمه به انگلیسی. گونتر گراس در این کتاب اعتراف کرده که با تمام وجود، در کودکی و نوجوانی عضو «سازمان جوانان جزب نازی» بوده و بعد‌ها، در اواخر جنگ و در حدود شانزده ساله‌گی، به عنوان سرباز «اس‌اس» به جنگ رفته است: «... که اگر همه عهد خود را بشکنند، ما عهد خود را نخواهیم شکست ...» سوگندی که در سرمای زمستان خورده شد. گونتر گراس، مسافری خسته است که برگشته تا به گذشته‌اش بنگرد: بعد از عبور از جاده‌یی طولانی و گذر از پیچ‌هایی عجیب، پرتگاه‌ها و تنگ‌نا‌ها. از کودکی‌اش شروع می‌کند و در یازده فصل، تا جایی پیش می‌رود، که اولین رمان، و مهم‌ترین اثرش، «طبل حلبی» را دارد منتشر می‌کند. و بعد ... بعد دیگر مهم نیست. هر چیزی که اتفاق افتاده مال همان سال‌هایی است که گراس کورکورانه طرفدار نازی‌ها شد. اسیر آمریکایی‌ها، چند سالی در اردوگاه ماند. آزاد شد و کارگر معدن. بعد خانواده‌اش را پیدا کرد. سنگ‌تراش شد. به آکادمی رفت و مجسمه‌سازی آموخت. نقاش شد. شاعر شد. و رمان‌نویس ... سفر گراس از جهالت و آشفته‌گی تا رسیدن به آرامش و شهرت. او کم‌کم یاد می‌گیرد تا چه‌گونه زنده‌گی کند. چه‌گونه کار کند. و در فرم‌های هنری می‌گردد تا به واقعیت نهفته‌ی درونی‌اش برسد: نوشتن. اول از شعر شروع می‌کند. وقتی شعر‌هایش موفق می‌شوند (یکی از شعر‌هایش در سیصد و پنجاه هزار نسخه منتشر می‌شود) کار نوشتن را (به جای مجسمه یا نقاشی) دنبال می‌کند. و آخر سر به رمان می‌رسد: فرم هنری‌ای که او را به بلند‌بالاترین مرتبه‌ها، نوبل ادبیات و ترجمه‌ی آثار به تقریبا تمام زبان‌های زنده و مهم دنیا می‌رساند. گونتر گراس حرف‌ها برای گفتن دارد و زنده‌گی نامه‌اش، ادای احترامی است به گذشته، به راه دشواری که طی شد؛ به پیازی که پوست گشت
مشاهده لینک اصلی
چند صفحه اول سخت بود خوندنش ولی کم کم روان تر شد. بیش از پیش باعث شد علاقمند به ادبیات آلمان بشم. با سبک ها آشنایی ندارم اما ملیت ها انگار هر کدوم اثر خاصی ميذارن و جدای از سبک و ژانر حقیقت رو به شکلی زیبا به نمایش ميذارن.
مشاهده لینک اصلی
تقریبا در خلال خردسال و سبک شگفت انگیزی از نوشتن، به ویژه در بخش غم و اندوه او در مورد تجربیات جنگی خود، از خود گذشت. در نهایت، من احساس می کنم این یک کتاب بسیار ویژه توسط یک نویسنده بسیار جالب است. چمن زندگی هنرمندانی را تجربه کرده است که تصور می کنم امروزه می تواند عملا غیرممکن باشد و در بدترین زمان ها زندگی می کند و فقط از طریق پیگیری گرسنگی های بسیاری که شامل زنان، هنر و غذا می شود، به سر می برد. در طول کتاب، پیاز را پوسته می کند، که نوعی استعاره برای کشف حافظه است. هس اغراق آمیز در سراسر، گاهی اوقات نسخه های داستان ها و دیگر موارد را مجبور به فورا به خاطرات معیوب خود را پذیرفته است. او از زمان خود به عنوان یک مرد جوان در هیتلجوجن، مبارزه خود برای پیدا کردن شغل پس از جنگ و ایجاد حرفه هنری خود می گوید. این باعث می شود خواندن جذاب، اغلب در مورد عشق، سیاست و مسائل اجتماعی، اما بیشتر از همه در مورد پشیمانی: در مورد زمان هدر رفته، زنان گمشده و مرد اتریشی کمی با همدردی های ضد یهودی باقی مانده است بدون هیچ مشکلی. گراس اغلب هولوکاست را ذکر نمی کند، اما زمانی که کتاب می زند، کتاب عصبی می شود. در نهایت، Peeling the Pine فقط خاطره ای شگفت انگیز است که بسیار شبیه الیاس کانتی است و زندگی حیاتی فوق العاده غنی دارد و در نتیجه ژانر خودش را تشکیل می دهد. ما می توانیم از کتاب هایی مانند این یاد بگیریم، مطمئن هستم. بسیار عالی 3.5 از 5.
مشاهده لینک اصلی
غلبه بر احساسات، من زمان سختی را برای قرار دادن خاطرات خود دارم. من در خواندن من گم شده ام در برخی از نقاط من متاسفم زیرا او اعتقاد خود را به یک خداحافظی با پایان دادن به رها کرده است. کنجکاوی نیز به من دست می زند، به ویژه هنگامی که او از خواسته ها و ارتباطات نوجوانانش، جاه طلبی های او، کتاب ها و نقاشی هایی که او را تغییر داده است، صحبت می کند. اما زمانی که او درباره جنگ صحبت می کند یا زمانی که او تصمیم می گیرد قسمت های بسیار مهمی مانند آنچه در خانواده اش اتفاق افتاده است، او را در معرض افسردگی قرار می دهد. او در مورد آن می نویسد، هرچند کم کم. چندین بار در طی چند سالی که گذشت، مادر من خیلی کمرنگ شده بود یا کلماتی را بیان می کرد که ممکن است نشان دهنده آنچه در مغازه خالی، زیرزمین یا در آپارتمان، چیزی که ممکن است نشان دهد کجا و چگونه اغلب او توسط سربازان روسی تجاوز شده است. پس از آن که او متوجه شد که من متوجه شدم و سپس تنها به طور غیرمستقیم از خواهر من - این بود که برای محافظت از دخترش که خود را به آنها معرفی کرده بود، نبود. هیچ کلمه ای وجود نداشته است. گاهی اوقات روایت های با صدای بلند، بی نظیر هستند.
مشاهده لینک اصلی
بنابراین پاسخی بود که روان شناسان هنگام خواندن ذهن گویو، شخصیت اصلی داستان (هشت و نیم فدریکو فلینی) می گفتند. و از آن به بعد همه ما در تلاش برای حل این پازل زندگی می کنیم. و همان را می توان از \"Rosebud\" از O. Wells گفته شده است. با Günter Grass دقیقا یک کلمه مبهم وجود ندارد، حافظه خود را به عنوان یک پیاز به ورقه فلزی ارائه می شود. این آمفی تئاتر است که توسط دریای بالتیک در سواحل Gdansk خود که به عنوان یک خواننده از حافظه نویسنده عمل می کند. زیبایی یکسان است، به روش دیگری ارائه می شود، اما به همان اندازه زیبا و صادقانه است. من این شباهت را بین فلینی و چمن پیدا کردم. بین جنوب و شمال. بین خنده و تلخی
مشاهده لینک اصلی
من چمن را نمی دانستم و در نگاه اول عشق نبود. فرم باروک و سنگین. آرامش واژگانی که گاهی اوقات خسته کننده می شود؛ دیگر انزجار استعاره های بیشمار لیریک. Periodare طولانی، مفصل، پیچیده است. سوالات لفظی مستمر خودکفائی مطبوعاتی، به عنوان یک نویسنده معتبر. برخی از تصاویر موثر و اصلی. نگاهی به آلمان بعد از جنگ و فقیر، تنها منحصر به فرد بودن این متن است. می دانم نیمه دوم کتاب، روانتر، من را ترغیب به خرید رمانها نخواهد کرد (شاید من باید با آنها شروع کنم). قیمت این بسته بندی به نظر من برای این خواندن بیش از حد است.
مشاهده لینک اصلی
من پنج ستاره را نمی دهم، اما آنها چهار ستاره و هر چیزی هستند. و به £ * با وجود توجه به این که از تمام کتاب خواندن به Günter چمن ATA à © تاریخ (من شمارش شش با این شامل)، این à © بدون dúvidas سایه، بهتر است. گزارش شده است که خود بیوگرافی است. در این کتاب عالمی اعتراف می کند. او اعتراف می کند که بسیاری از آلمانی ها، که در جنگ زندگی می کردند، به دنبال پنهان کردن از دیگران و خودشان در جنگ جهانی دوم از شرم بود: متعلق به اس اس. نقش او در SS اساسی نبود، اما او هنوز هم آنها را ادغام کرد و این به اندازه کافی بود که احساس گناه، شرمنده از آن، احساساتی را که او را در تمام زندگی خود همراهی می کرد. تا آخرین روز در این \"پیاز پیاز\" ما همچنین قادر به درک ارتباط بین آثار گراس و زندگی او هستیم. هر کدام از آنها تقریبا دارای، و یا حتی دارای برخی از بیوگرافی خودکار است. خواندن جالب است، به ویژه برای کسانی که می خواهند کمی از آخرین روان آلمان را بدانند. * - از آنجا که لحظاتی داشتم که متوجه شدم که نویسنده در بعضی از موضوعات خسته شده است، از جمله ضروری است که میل جنسی او را پس از جنگ به پایان برساند. این مسئله پرداخته، اما گوشت انسان و خون ما با - اما من معتقدم که بیش از حد بود و این تبدیل شده است، برای من، خسته کننده ... و این یکی از انتقادات وارد بر £ publicaçà بود در آلمان و، به نظر من، توجیه شده است.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب در حال کندن پوست پیاز
During the Second World War, Grass volunteered for the submarine corps at the age of fifteen but was rejected; two years later, in 1944, he was instead drafted into the Waffen-SS. Taken prisoner by American forces as he was recovering from shrapnel wounds, he spent the final weeks of the war in an American POW camp. After the war, Grass resolved to become an artist and moved with his first wife to Paris, where he began to write the novel that would make him famous.
Full of the bravado of youth, the rubble of postwar Germany, the thrill of wild love affairs, and the exhilaration of Paris in the early fifties, Peeling the Onion -- which caused great controversy when it was published in Germany -- reveals Grass at his most intimate.
خرید کتاب در حال کندن پوست پیاز
جستجوی کتاب در حال کندن پوست پیاز در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
چند صفحه اول سخت بود خوندنش ولی کم کم روان تر شد. بیش از پیش باعث شد علاقمند به ادبیات آلمان بشم. با سبک ها آشنایی ندارم اما ملیت ها انگار هر کدوم اثر خاصی ميذارن و جدای از سبک و ژانر حقیقت رو به شکلی زیبا به نمایش ميذارن.
مشاهده لینک اصلی
تقریبا در خلال خردسال و سبک شگفت انگیزی از نوشتن، به ویژه در بخش غم و اندوه او در مورد تجربیات جنگی خود، از خود گذشت. در نهایت، من احساس می کنم این یک کتاب بسیار ویژه توسط یک نویسنده بسیار جالب است. چمن زندگی هنرمندانی را تجربه کرده است که تصور می کنم امروزه می تواند عملا غیرممکن باشد و در بدترین زمان ها زندگی می کند و فقط از طریق پیگیری گرسنگی های بسیاری که شامل زنان، هنر و غذا می شود، به سر می برد. در طول کتاب، پیاز را پوسته می کند، که نوعی استعاره برای کشف حافظه است. هس اغراق آمیز در سراسر، گاهی اوقات نسخه های داستان ها و دیگر موارد را مجبور به فورا به خاطرات معیوب خود را پذیرفته است. او از زمان خود به عنوان یک مرد جوان در هیتلجوجن، مبارزه خود برای پیدا کردن شغل پس از جنگ و ایجاد حرفه هنری خود می گوید. این باعث می شود خواندن جذاب، اغلب در مورد عشق، سیاست و مسائل اجتماعی، اما بیشتر از همه در مورد پشیمانی: در مورد زمان هدر رفته، زنان گمشده و مرد اتریشی کمی با همدردی های ضد یهودی باقی مانده است بدون هیچ مشکلی. گراس اغلب هولوکاست را ذکر نمی کند، اما زمانی که کتاب می زند، کتاب عصبی می شود. در نهایت، Peeling the Pine فقط خاطره ای شگفت انگیز است که بسیار شبیه الیاس کانتی است و زندگی حیاتی فوق العاده غنی دارد و در نتیجه ژانر خودش را تشکیل می دهد. ما می توانیم از کتاب هایی مانند این یاد بگیریم، مطمئن هستم. بسیار عالی 3.5 از 5.
مشاهده لینک اصلی
غلبه بر احساسات، من زمان سختی را برای قرار دادن خاطرات خود دارم. من در خواندن من گم شده ام در برخی از نقاط من متاسفم زیرا او اعتقاد خود را به یک خداحافظی با پایان دادن به رها کرده است. کنجکاوی نیز به من دست می زند، به ویژه هنگامی که او از خواسته ها و ارتباطات نوجوانانش، جاه طلبی های او، کتاب ها و نقاشی هایی که او را تغییر داده است، صحبت می کند. اما زمانی که او درباره جنگ صحبت می کند یا زمانی که او تصمیم می گیرد قسمت های بسیار مهمی مانند آنچه در خانواده اش اتفاق افتاده است، او را در معرض افسردگی قرار می دهد. او در مورد آن می نویسد، هرچند کم کم. چندین بار در طی چند سالی که گذشت، مادر من خیلی کمرنگ شده بود یا کلماتی را بیان می کرد که ممکن است نشان دهنده آنچه در مغازه خالی، زیرزمین یا در آپارتمان، چیزی که ممکن است نشان دهد کجا و چگونه اغلب او توسط سربازان روسی تجاوز شده است. پس از آن که او متوجه شد که من متوجه شدم و سپس تنها به طور غیرمستقیم از خواهر من - این بود که برای محافظت از دخترش که خود را به آنها معرفی کرده بود، نبود. هیچ کلمه ای وجود نداشته است. گاهی اوقات روایت های با صدای بلند، بی نظیر هستند.
مشاهده لینک اصلی
بنابراین پاسخی بود که روان شناسان هنگام خواندن ذهن گویو، شخصیت اصلی داستان (هشت و نیم فدریکو فلینی) می گفتند. و از آن به بعد همه ما در تلاش برای حل این پازل زندگی می کنیم. و همان را می توان از \"Rosebud\" از O. Wells گفته شده است. با Günter Grass دقیقا یک کلمه مبهم وجود ندارد، حافظه خود را به عنوان یک پیاز به ورقه فلزی ارائه می شود. این آمفی تئاتر است که توسط دریای بالتیک در سواحل Gdansk خود که به عنوان یک خواننده از حافظه نویسنده عمل می کند. زیبایی یکسان است، به روش دیگری ارائه می شود، اما به همان اندازه زیبا و صادقانه است. من این شباهت را بین فلینی و چمن پیدا کردم. بین جنوب و شمال. بین خنده و تلخی
مشاهده لینک اصلی
من چمن را نمی دانستم و در نگاه اول عشق نبود. فرم باروک و سنگین. آرامش واژگانی که گاهی اوقات خسته کننده می شود؛ دیگر انزجار استعاره های بیشمار لیریک. Periodare طولانی، مفصل، پیچیده است. سوالات لفظی مستمر خودکفائی مطبوعاتی، به عنوان یک نویسنده معتبر. برخی از تصاویر موثر و اصلی. نگاهی به آلمان بعد از جنگ و فقیر، تنها منحصر به فرد بودن این متن است. می دانم نیمه دوم کتاب، روانتر، من را ترغیب به خرید رمانها نخواهد کرد (شاید من باید با آنها شروع کنم). قیمت این بسته بندی به نظر من برای این خواندن بیش از حد است.
مشاهده لینک اصلی
من پنج ستاره را نمی دهم، اما آنها چهار ستاره و هر چیزی هستند. و به £ * با وجود توجه به این که از تمام کتاب خواندن به Günter چمن ATA à © تاریخ (من شمارش شش با این شامل)، این à © بدون dúvidas سایه، بهتر است. گزارش شده است که خود بیوگرافی است. در این کتاب عالمی اعتراف می کند. او اعتراف می کند که بسیاری از آلمانی ها، که در جنگ زندگی می کردند، به دنبال پنهان کردن از دیگران و خودشان در جنگ جهانی دوم از شرم بود: متعلق به اس اس. نقش او در SS اساسی نبود، اما او هنوز هم آنها را ادغام کرد و این به اندازه کافی بود که احساس گناه، شرمنده از آن، احساساتی را که او را در تمام زندگی خود همراهی می کرد. تا آخرین روز در این \"پیاز پیاز\" ما همچنین قادر به درک ارتباط بین آثار گراس و زندگی او هستیم. هر کدام از آنها تقریبا دارای، و یا حتی دارای برخی از بیوگرافی خودکار است. خواندن جالب است، به ویژه برای کسانی که می خواهند کمی از آخرین روان آلمان را بدانند. * - از آنجا که لحظاتی داشتم که متوجه شدم که نویسنده در بعضی از موضوعات خسته شده است، از جمله ضروری است که میل جنسی او را پس از جنگ به پایان برساند. این مسئله پرداخته، اما گوشت انسان و خون ما با - اما من معتقدم که بیش از حد بود و این تبدیل شده است، برای من، خسته کننده ... و این یکی از انتقادات وارد بر £ publicaçà بود در آلمان و، به نظر من، توجیه شده است.
مشاهده لینک اصلی