Over the past century humankind has managed to do the impossible and rein in famine, plague, and war. This may seem hard to accept, but, as Harari explains in his trademark style—thorough, yet riveting—famine, plague and war have been transformed from incomprehensible and uncontrollable forces of nature into manageable challenges. What then will replace famine, plague, and war at the top of the human agenda? As the self-made gods of planet earth, what destinies will we set ourselves, and which quests will we undertake? Homo Deus explores the projects, dreams and nightmares that will shape the twenty-first century—from overcoming death to creating artificial life. It asks the fundamental questions: Where do we go from here? And how will we protect this fragile world from our own destructive powers? This is the next stage of evolution. This is Homo Deus.
خرید کتاب انسان خداگونه
جستجوی کتاب انسان خداگونه در گودریدز
معرفی کتاب انسان خداگونه از نگاه کاربران
فقر قطعاً باعث بسیاری مشکلات در حوزۀ سلامت افراد می‌شود، و سوءتغذیه امید به زندگی را حتی در ثروتمندترین کشورهای جهان نیز کاهش می‌دهد. مثلاً در فرانسه شش میلیون نفر (تقریباً ده درصد جمعیت) گرفتار ناامنی غذایی‌اند. صبح از خواب برمی‌خیزند و نمی‌دانند موقع ناهار چیزی دارند بخورند یا نه؛ اغلب با شکم گرسنه سرشان را زمین می‌گذارند؛ و همان تغذیه‌ای هم که دارند نامتوازن و ناسالم است – مقدار زیادی نشاسته و قند و نمک، و پروتئین و ویتامینِ ناکافی. با این‌حال ناامنی غذایی قحطی نیست، و فرانسۀ ابتدای قرن بیست‌ویکم هم فرانسۀ سال ۱۶۹۴ نیست. حتی در بدترین زاغه‌های اطراف بووه یا پاریس هم انسان‌ها از هفته‌ها غذا نخوردن نمی‌میرند. همین تغییر در بسیاری کشورهای دیگر هم رخ داده است؛ از همه مهم‌تر در چین. در طول چندهزار سال، قحطی بر هر نظام حکومتی در چین سایه می‌افکند، از امپراتوران زرد گرفته تا کمونیست‌های سرخ. چند دهه پیش، چین مظهر کمبود غذا بود. ده‌ها میلیون چینی در طول برنامۀ ناموفقِ «جهش بزرگ به جلو» از گرسنگی جان باختند و کارشناسان مرتباً پیش‌بینی می‌کردند که اوضاع همچنان بدتر خواهد شد. در سال ۱۹۷۴ اولین «کنفرانس جهانی غذا» در رم تشکیل شد و نمایندگان کشورها با سناریوهای مصیبت‌باری مواجه شدند. به آنها گفته می‌شد که چین هیچ راهی برای تأمین غذای جمعیت میلیاردی‌اش ندارد و این پرجمعیت‌ترین کشور جهان به‌سوی فاجعه پیش می‌رود. اما در واقع چین داشت به سمت بزرگترین معجزۀ اقتصادی تاریخ می‌رفت. از سال ۱۹۷۴ به بعد صدها میلیون چینی از چنگال فقر خلاص شده‌اند و با اینکه صدها میلیون نفر دیگر همچنان تا حد زیادی گرفتار محرومیت و سوء‌تغذیه‌اند این کشور برای اولین بار در طول تاریخ مدوّنش از شرّ قحطی رهایی یافته است. امروزه در بیشترِ کشورها پرخوری مشکلی شده است به‌مراتب بدتر از قحطی. گفته‌اند در قرن هجدهم، ماری آنتوانت به انبوه گرسنگان و محرومان توصیه کرد اگر نان نداشتید باید به جایش شیرینی بخورید. امروز، فقرا این توصیه را موبه‌مو اجرا می‌کنند. در حالی که ساکنان ثروتمند بورلی هیلز سالاد کاهو و توفوی بخارپز همراه با کینوا می‌خورند، فقرا در زاغه‌ها و گتوها شکمشان را با کیک‌های تویینکی و پفک‌نمکیِ چی‌توز و همبرگر و پیتزا سیر می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ نیمی از انسان‌ها دچار اضافه‌وزن شوند. در سال ۲۰۱۰ قحطی و سوءتغذیه روی هم جان حدوداً یک میلیون نفر را گرفت، در حالی که چاقی سه میلیون نفر را به کام مرگ فرستاد.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب انسان خداگونه
خرید کتاب انسان خداگونه
جستجوی کتاب انسان خداگونه در گودریدز
مشاهده لینک اصلی